Wordt 2022 het jaar van de ecologisering van de bebouwde omgeving?
Er is geen wetenschappelijke analyse meer te vinden die het tegendeel durft te stellen: het is know or never. Als we echt een halt willen toeroepen aan de ‘climate change’ dan moet het nu en moet het radicaal zijn.
Gezien de bebouwde omgeving verantwoordelijk is voor bijna 40% van de wereldwijde koolstofemissies, is het verminderen van de milieu-impact van onroerend goed niet alleen belangrijk het is zelfs cruciaal.
De vastgoedsector zal, geconfronteerd met de realiteit, dan ook niet anders kunnen dan eerder opgestarte initiatieven te versnellen en samen met de lokale en bovenlokale besturen de hand aan de ploeg slaan.
Het vertalen van de soms holle slogans op de fancy websites wordt de concrete uitdaging voor veel ontwikkelaars. Het blijft een pijnlijke vaststelling dat…op het einde van de dag de overgrote meerderheid van de consumenten nog steeds kiest voor een minder duurzaam project als dit op (korte termijn)zijn aankoop betaalbaar maakt.
De oplossing zal dan ook enkel en alleen mogelijk zijn wanneer de vergunningverlenende instanties slogans ook omzetten in daden. Elke vierkante meter die we in de hoogte winnen kan 1 op 1 gecompenseerd worden op het maaiveld. Vandaag stellen we vast dat nog te vaak kernversterking wil zeggen dat in de kernen er niets veranderd en in de buitengebieden geen nieuwe percelen mogen aangesneden worden. Resultaat: stijgende grondprijzen en een zoektocht van de consument om dit prijsverschil te compenseren op andere gebieden zoals…milieuvriendelijke bouwtechnieken. Het milieu is dus twee keer de verliezer!
Het vertalen van visies en strategieën naar haalbare doelen vereist een transformatief denken van private bedrijven, overheden en consumenten. De private sector moet dus zeker en vast durven vooropgaan in de aanpak van de climate change discussie. De sector kan pas aan de overheid inspanningen vragen (vb fiscaal) wanneer we zelf bewijzen dat we het echt menen. Zelf-regularisatie door bijvoorbeeld spontaan en altijd de milieu-impact van een bouwmateriaal te beoordelen via een levenscyclusanalyse is zo’n voorbeeld. Het vermijden van samengestelde materialen, rekening houden met hergebruikmogelijkheden, kiezen voor gerecycleerde en recycleerbare materialen, gebruik bij voorkeur natuurlijke materialen,..zonder dat dit bij wet wordt opgelegd.
Maar de burger moet ook de overheid vragen / dwingen om zelf het voorbeeld te geven. In Vlaanderen zijn er hectaren aan betonnen woestijnen aangelegd door de overheid. Soms worden deze ook speelplaats genoemd. Onbegrijpbaar dat deze niet onmiddellijk op de schop gaan en dat men hier mooie en aangename groene en vooral waterdoorlatende speelplekken van maakt. Budgetaire beperkingen zijn blijkbaar voor de lokale overheden redenen om niet onmiddellijk alle bestaande gebouwen maximaal te isoleren en volledig te voorzien van eigen opgewekte groene energie. Diezelfde overheid is echter iets minder begripvol voor de private eigenaars…
De overheid zou zichzelf moeten verplichten om aan elke ingang van elke overheidsgebouw de ecologische score van het gebouw te afficheren. Maar ook diezelfde scholen zouden verplicht kunnen worden om op elke publicatie van hun school een eco-score te vermelden.
Het zal dus in 2022 niet ontbreken aan ambitieuze doelstellingen voor alles en iedereen.
Björn Verhoeven
General Manager
